Gomorra (2014)

Waar ik aan moet denken als iemand in de Bosatlas Napels aanwijst? Zoveel vuilniszakken in het straatbeeld, dat je zou denken dat je naar een Nickleson-jas-fandag zit te kijken, de grootste kleine voetballer ooit, die speels het leer hooghoudt voordat hij Bayern München vakkundig aan de kant schuift en natuurlijk datgene waar Italië wereldwijd om bekend staat… Nee, niet volwassen kerels die nog bij hun moeder wonen, maar de maffia. En over dat laatste heeft Sky Atlantic dus een hele vette serie in elkaar geknutseld. Hebben ze in Sicilië de Cosa Nostra, in Napels wordt dat zooitje ongeregeld geschaard onder de naam Camorra. In 2006 schreef Roberto Saviano een boek over deze koningen van afpersing, drugshandel en spierballenrollerij en deze diende als blauwdruk voor 12 afleveringen heerlijke rauwe ellende. Napoli heeft een burgemeester, maar feitelijk is het de Savastano familie die in de donkere steegjes van de Italiaanse havenstad de dienst uitmaakt. Zoon Genny heeft niet echt een boodschap aan het feit dat zijn padre een familiebedrijf runt en is vooral druk met het uitgeven van al het geld dat zijn vader op uiterst creatieve wijze op z’n bankrekening bij laat schrijven. Als papa op zeer knullige wijze achter de tralies belandt, rijst de vraag wie zijn imperium for the time being draaiende moet houden. Gomorra is geen Romanzo Criminale, maar heel veel scheelt het niet. Het heeft dat jenesaisquoi wat veel Europese series zo lekker maakt om naar te kijken. Weinig opsmuk, rauwness (ja, dat is gewoon een woord) en geen haast. Het einde biedt de mogelijkheid tot een tweede seizoen en dat zou ik zelf van harte toejuichen. Wat ik ook zou toejuichen is een Mac Donalds bezorgservice, maar dat staat hier verder helemaal los van.

Deze serie komt in mijn persoonlijke top 10 te staan.Prachtig.